ZGŁOŚ PROBLEM
DĄBROWA(90)
|
Dąbrowa62
Dąbrowa62
Nazwa:
Forma podstawowa: Dąbrowa
Dopełniacz: -y
Klasa toponimu:
mikrotoponimyCharakterystyka obiektu:
nazwa terenowaLokalizacja:
Lokalizacja opisowa: we wsi Bierkowice, obecnie cz. mta Opole, opol.
Materiały historyczne:
Forma nazewnicza | Rok zapisu | Adres bibliograficzny | URL | Uwaga |
---|---|---|---|---|
Dombrowa | Fl1 81/4 |
- I 2 — wyraz dąbrowa ‛las dębowy, w ogóle las’ też dąbrowa ‛ts.’ należał do najczęstszych desygnatów topogr. Ta powszechność apelatywna wpłynęła prawodpodobnie na zastępstwo pierwotnej Dobrawy, małżonki Mieszka I na Dąbrówkę. Pole semantyczne było dowolne: ‛ciemny, gęsty las, pole na którym rosła ongiś dębina’ — por. alternacja ps. dąbrъ || dъbrь ‛debrz, debrza’, pie. *dhu-m-b-r ‛miejsce bagniste, głęboko, nisko położone, porosłe lasem’ → ‛las dębowy’. Pot. dumbr ‛bagno, bagnisty’, dumbrawa ‛miejsce bagniste, moczarowate’. Według PRL 200-205 zorientować się też można co do niezwykłej frekwencji tej n. topogr. (model I 1); Co do nr 10 Dąbrowa (Dombrowa), niem. Klein Kalinow podano w „Oberschlesier” 1932, s. 287 następującą etymologię ludową: właściciel folw. Dąbrowy w Kalinowicach miał przegrać wieś Kalinowice, a nie chcąc jej oddać nazwał ją Klein Kalinow.Por. jednak derywacja Kalinow od Kalinowice. Zwrócić też należy uwagę na substytuty toponimiczne niem. w postaci: Dammerow, Dammer itp. Zasłyszane pol. formy: Dambrowa apercypowano jako Damrowa → Dammer.