SOKOLICA(3)

|

Sokolica¹

Nazwa:

Lokalizacja:

Etymologia:

• Niem. n. Zaughals, zapisana w XVI w. (starszych zapisów brak), jest według P. Klemenza (KGL 69) zniekształconą czes. n. Sokolice : sokol ‛sokół’ z przyr.-ica, tj. ‛miejsce występowania sokołów’. Autor uważa, że n. Sokolice uległa zniemczeniu w następujący sposób: Zukolic → Zaukholz → Zaughals. Podobnie przekształciła się pol. n. Sokolniki pod Wrocławiem (zob.) jako Zaugwitz. Jednakże Niemcy konsekwentnie słowiańskie wyr. sokół tłumaczyli jako Falkę, por. Falkenberg, Falkenstein. W świetle materiału porównawczego: czeskiego, polskiego i łużyckiego niem. n. Zaughals rozwinęła się z czes. n. topogr. Suchodol // Suchdol : suchy důl ‛suchy dół’. HŠ II 518 notuje mor. n. m. Suchodol (Zuchodol 1257, Cuchental 1337, Zauchtel 1605). Także Prof IV 234 podaje n. m. Suchovršice → zniem. jako Saugwitz. Na terenach łuż. człon Suchy Niemcy tłumaczyli jako Zauche MukaA 212, Suchy Klěb → niem. Zugkleibe Muka1 89. Również Gott82 562 przytacza niem. nazw. Zaug i wyprowadza od słow. suchy. Liczne pol. n. m. typu Sucha niemczono w formie Zauche. Zniemczenie czes. n. Suchdol // Suchodol polegało na zastąpieniu pierwszego członu Such-niem. Zauch-Zaug-(z substytucyjną zmianą s → z, przejściem niedyftongicznego ū → au oraz fonetyczną wymową-ch→-g-), człon z-dol zaadoptowano jako-hals ‛dół, wąwóz, dolina’, który w j. niem. występuje na terenach górskich (zob. Bach II 291 oraz 289: Hals so heisst die schmale Stelle eines Berges, um die Mosel fliesst, der Reiler Hals). Możliwa też czes. forma Suchohrdly, którą notujeHŠ II 519-520. Była to mała os. leśna (pierw, n. lasu) położona w dolinie potoku między grzbietami górskimi w pobliżu Gór Suchych (zob. SGTS 11, 360). Pol. n. powojenna Sokolica została przytoczona za Klemenzem.