ZGŁOŚ PROBLEM
LIGOTA(8)
|
Ligota7
Nazwa:
Forma podstawowa: Ligota
Dopełniacz: -y
Warianty nazw Oderwiese (oficjalna, niemiecki), Ellguth (oficjalna, niemiecki)
Klasa toponimu:
ojkonimyCharakterystyka obiektu:
przysiółekLokalizacja:
Przynależności administracyjne:
gm. Krapkowice, woj. opol. (1985)
Lokalizacja opisowa: wś Żywocice, gm. Krapkowice, opol.
Współrzędne: POINT(17.9930432 50.4447157)
Materiały historyczne:
- niem. Oderwiese-pol. Żywocice.
- N. Ligota ← pierw. Lgota: stpol. Igota ‛osada zwolniona na pewien czas od chwili założenia z płacenia czynszów, danin: osada obdarzona takim przywilejem’ SławskiSE IV 214. Wyr. znany w słow. lehota ‛przywilej, ulga’; strus. lьgota, legota, lgota ‛ulga, przywilej; wolność, spokój’; ps. dial. lьg-ota ‛lekkość, ulżenie’; lьgъk-ota ← lьgъkъ, por. lekki. Jest to n. kult. związana z ówczesnymi stosunkami prawno-osadniczymi. N. te miały osobliwy zasięg geograficzny. Występowały w pdn. Małopolsce, na Morawach i Śląsku (z wyjątkiem Śląska Cieszyńskiego). W środkowej Polsce i północnej taką funkcję pełniły liczne Wole i Wólki. Śląskie Lgoty germanizowano na niem. Ellguth z protetycznym E-llguth. Nagły wzrost Ligot w XIII i XIV w. związany był z kolonizacją nowych klimatycznie terenów (tereny mokre i leśne). Na Śląsku wystąpiło 38 Ligot, w Czechach 322, na Morawach 130, w Słowacji 37. O Ligotach pisali: W. Taszycki, Śląskie Wole i Ligoty, Rozprawy i studia polonistyczne, t. I-IV, Wrocław, Warszawa, Kraków 1958, s. 73, BorGŚ 55, Lubaś 81, RymutKrak 90-91, HŠ I 504-524.